Bir önyargı algısı var ki almış başını gidiyor. Hakkında nice makaleler,tezler, kitaplar yazılıyor; araştırmalar yapılıyor, koca koca insanlar çıkıp ilk anların, ön yargıların önemlerinden bahsediyor, yanlışlarını doğrularını kanıtlamaya çalışıyorlar. İzledikçe, gördükçe, okudukça şaşırıp kalıyorum.
Ön yargılardan neden bu kadar korkuyoruz? Anlamak güç.
Kendisi hakkındaki ön yargılardan korkan veya şikayetçi olan tek bir kişi görmedim ki başkaları hakkında ilk görüşte yorum yapmayan.
Eğer insanlar kendisine yapılmasını istemediği bir şeyi başkalarına yaparken bu yaptığının farkında bile olmamaya başlamışsa, o iş için çözüm yolları kapanmıştır.
Ve hayır, bunun tartışılmaya açık bir konu olduğunu düşünmüyorum.
Özellikle yaşadığımız çağda; maddiyat maneviyatın, fiziksel durum ruhsal durumun, güzellik iyiliğin, başarı değerin önüne geçtiğini düşünürsek önyargı için çırpınmanın da bir anlamı kalmadığını görürüz.
Literatürde aradım bulamadım.
Son yargı diye de bir gerçek var. Ön yargıdan daha gerçek bir gerçek.
Normalleşen şeylerle boşa zaman kaybetmeyi seven bir ırk, insan ırkı.
Ön yargıları değiştirmenizin veya önüne geçmenizin bir yolu yok. Belki kısa bir süreliğine erteleme şansınız var. Ama hiçbir insan hayatının sonuna kadar rol yapamaz.
Bu noktada, son yargı algısının önemi kendini belli ediyor.
Çünkü ön yargı sizin elinizde olmayan bir şey, fakat son yargı öyle değil.
Modern insanın ön yargılarla savaşırken son yargıları hiç düşünmemesi belki de insanlardaki bu dengesizliğin en büyük sebebi.
Son yargıların önemini kavramak için ön yargıların önemsizliğini anlamak gerekiyor ilk olarak.
Belki o zaman insanlar, bu çıkmaz sokaktan dışarı bir patika bulur.
Mustafa Ali Aykol
27 Mayıs 2014
Yorumlar
Yorum Gönder