Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemine (ya da diğer değişle Türk tipi başkanlık sistemine) geçilirken, değişikliğin savunucularının en önemli kozlarından birisi yeni sistemle birlikte %50+1 zorunluluğunun getiriliyor olmasıydı.
Artık ülkede başkan seçilmek isteyen kişinin ülkedeki oyların yarısından bir fazlasını alması gerekiyordu. Bu durum, parlamenter sistemin terk edilmesi ile artık toplumsal uzlaşıya ihtiyaç kalmayacağı tezine karşı savunuluyor, bir ismin başkan olabilmesi için mecburen farklı tabanlardan destek alması gerektiğini ifade ediyordu.
Bu yönüyle %50+1 şartının faydalı olacağı kağıt üzerinde makul kabul edilebilirdi. Fakat insan ve toplum 100 derecede kaynamıyor. Kağıt üzerindeki hesap, uygulamaya geçildiğinde umulduğu gibi sonuç vermeyebiliyor.
Bir yılını geride bıraktığımız Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi'nde en büyük sorunlardan biri olarak bu şart gözüküyor. Zira bu koşul, umulduğu gibi toplumsal uzlaşıya değil, toplumsal çatışmaya sebep oldu. Bu uygulama, küçük bazı partilerin, büyük partiler üzerinden anlamsız bir hegemonya kurmasına sebep oldu.
AK Parti özelinden bakarsak MHP, CHP özelinden bakarsak da İyi Parti ve HDP gibi partilerle iş birliği kaçınılmaz hale geldi. Bu durum ise, partilerin kendi kimlik ve kişiliklerinden taviz vermek zorunda kalmasına sebep oldu.
Ayrıca oluşan yeni koşullar bize gösteriyor ki, bir koalisyon "probleminden" kaçılırken, daha büyük ve daha sancılı bir koalisyon problemine tutuldu Türkiye.
Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi'nden geri dönmek isteyenlerin ortaya koydukları net bir şey yok. Sistemde revizyon tartışmaları ise çok sığ bir düzlemde ilerliyor.
Türkiye'nin acilen sistemdeki bazı problemlere çözümler üretip, reformları hızlı bir şekilde hayata geçirmesi gerekiyor. Çünkü sistem ciddi anlamda problemler doğuruyor.
Şahsi fikrim, sistem üzerinde yapılacak olan revizyonlara %50+1 şartının kaldırılmasından başlanabilir. Daha sonra, diğer problemlere de tek tek çözümler üretilebilir.
Sakarya Yenihaber, 9 Ağustos 2019
Yorumlar
Yorum Gönder